Wat een drama.
Ik ging samen met Fabian K vroeg op pad om naar de medische keuring te gaan in Lissabon, we waren de eerste twee leerlingen die dat gingen doen. Dus om 05:00 opgestaan en om 06:00 gaan rijden. We moesten er om 08:00 zijn en we hadden geen vertraging dus waren we er ruim optijd. Met een nuchtere maag wachten op een seintje dat we verder mochten zaten we samen te wachten in de hal beneden. Uiteindelijk konden we naar boven lopen en kwamen we er snel genoeg achter dat de Engelse taal niet echt werd beheerst hier.
We werden letterlijk afgesnauwd en aan de armen mee getrokken. Omdat we voor het eerst kwamen moesten we de gehele initiële keuring over doen waaronder ook de bloedtest.
Hier ging het helemaal mis.
De vrouw die moest prikken was nogal gehaast waardoor ze een beetje ruig met de naald omging. Hierdoor raakte Fabian na het tappen van vier reageerbuisjes even buiten bewustzijn. Het leek wel of ze dit nog nooit had meegemaakt want ze raakte volledig in de stress.
Ze wist zich geen raad en begon aan Fabian te trekken waardoor hij alleen maar misselijker werd en bijna moest overgeven.
Toen ik vervolgens aan de beurt was ging het helemaal mis.
Ze kon al met moeite een ader vinden en toen ze die gevonden had liep het bloed niet zoals ze hoopte dus begon ze volop in mijn arm te roeren met die naald. Op een gegeven moment stak die zelfs rechtop in mijn arm.. Leek me niet echt de bedoeling..
Toen haar geduld opraakte besloot ze maar te stoppen en over te gaan gieten van een ander buisje?????????
Door het bibberen kwam het ernaast en bleef ze haar excuus maar aanbieden. Over gegoten wilde ze de buisjes in het rekje zetten toen ze die uit haar handen liet vallen.
Overal zat bloed van mij. Op de papieren, grond, tafel en haar heen.. leek wel een horrorfilm.
Na dat ze weer had overgegoten uit een ander buisje (die aardig leeg begon te raken) kwam ze tot de conclussie dat er allerlei rommel in het buisje was gekomen en dat ze toch opnieuw moest gaan prikken.
De blauwe plek die op de arm ontstaan was verleende er zich niet voor dus dan maar de andere arm. Omdat ze haar geduld niet langer kon bewaren pakte ze maar een andere naald en zoog het bloed uit de arm in plaats van dat het er uitkwam uit zichzelf.
Kortom het zag er nogal chaotisch uit en ik was allang blij dat ik me redelijk verstaanbaar kon maken in het Portugees. Ik vertelde haar diverse keren rustig te blijven en dat haast niet nodig was en zei verontschuldigde zichzelf wel duizend maal.
Ook na afloop liep ze nog steeds rond met de bloedvlekken van mij op haar kleren. Zag er niet uit. De ogen en oren test waren een lachertje er zat regelmaat in waardoor sjoemelen mogelijk was, wat we overigens niet hebben gedaan hoor. ;-)
Na afloop hadden we nog even een kort gesprek met een dokter die de Engelse taal gelukkig wel beheerste. We waren blij dat we klaar waren en weg mochten.
Nou maar afwachten of we weer goed gekeurd zijn voor een jaar!!
What a drama.
Fabian K. and I went to Lissabon to do the yearly medical exam. We were the first two students to perform so, so it was all new to us. I got up at 05:00 and at 06:00 we were on our way to Lissabon to be there at 08:00. There were no traffic delays or of that kind so we were more than on time. On an empty stomach we were waiting for 08:00 to begin with the exams. Soon we found out that the English language was not very common for them. We were letterly snapped at and pulled by our arms. Because it was our first time there we had to do the whole initial exams taking blood was amongst them. This was were it all went wrong.
The woman who took blood was very hasty which resulted in very rough handling with the needle. So after four test tubes Fabian passed out. It looked as if that had never happened in her presence because she totally stressed out. She did'nt know what to do and pulled Fabian out of the chair which made him almost throw up.
When it was my turn she was all worn out. She hardly couldn't find a vain in my arm so decided to take an extra small needle. Therafter my blood wasn't running as it should have run so began to poke in my arm with the needle which wasn't a very pleasant feeling I can say. At one moment the needle was actually standing straight up in my arm. When she ran out of patience she decided to transfuse from one test tube in to another. Didn't look very professsional to me.
Because she was shivering shel spilled my blodd on the table and started to apologize over and over again. When she took the tubes to put in a rack she dropped the tube and my blood was all over the floor, papers, table and herself it looked like a horrormovie.
After almost emptying the tube by transfusing again she found out that the blood in the test tube wasn't usuable anymore. So she had to take new blood again. Because the bruise on my arm the had to use my other arm and instead of letting it run my itself she took an injection to suck it out.
In a word it was all very chaotic and I was very reliefed that I could manage in Portuguese. I told her several times to remain calm and not to stress.
Even at the end she was still walking around with blood staines all over her.
The test for the ears and eyes were more or less a joke because of the regularity in the peeps and lights fiddle was due to this very easy which we both didn't do off course;-).
At the end we had a small intervieuw with a doctor whom was the only one to speak properly English. We were glad that we finished and could go home.
Hopefully we are approved for another year of flying!!
